عشق آن اسب نجیبی است که نافرمان است

سایه در فکر بلندی است که برمی گردد
قصه ؛ کوتاهی عمریست که بی جبران است

چشمه تا سمت تو آمد چه مسیری طی کرد
ختم این سیر و سلوک آمدن باران است

قطره دیوانه خورشید شد و بالا رفت
جذبه ای هست در اینجا که سفر آسان است

باز هم عاقبت از دوری و هجران گفتم
شعر تکرار ضمیری است که برگردان است